Het lijkt soms allemaal over rozen te gaan.
Genieten van ons mooie gezinnetje, een kindje op komst!
Allemaal dingen waar ik ook zeker heel erg dankbaar voor ben.
We genieten enorm van onze meisjes, échte zusjes!
Oudste vertelde vanavond nog dat ze HAAR lieve zusje wel wilde helpen met haar jas uit te doen.
Want mama, ik heb haar van jou gekregen hé, uit de buik.
Iedereen vertelde haar toen ik zwanger was van jongste dat ze een zusje zou KRIJGEN!
Nou, ze vond het het mooiste cadeau dat ze ooit gehad had :-)
Ik ben vreselijk dankbaar voor al die intense momenten in ons gezin.
Dat ik hoor en ervaar dat onze grote meid ons gezin als een warm gezin ziet.
Dat ze houdt van de tradities die we al hebben.
Dat is mijn grooootste wens!
Dat ze later terugdenkt aan een veilige plek, een warme plek.
Een plek waar je kon lachen, blij kon zijn, zo enthousiast kon roepen en zingen zoals je door God gemaakt en bedoelt bent zo op je eigen mooie manier.
Echt 'Madeliefisenormblij' momenten kon hebben!
Je nergens voor hoeft te schamen.
Je niet overal maar aan aanpast zoals ik zelf zo vaak doen (en daar ook vaak van baal .......tja)
Waar ook ruimte was voor onzekerheid, vragen, en nog zoveel meer....
Tijdens de keren dat ik een kindje in mijn buik had en heb,denk ik vaak aan hoe ik als moeder en als gezin wil zijn.
Ik denk heel veel terug aan mijn eigen kinder tijd.
Ik denk er niet alleen aan terug, ik voel sommige dingen weer zo levendig!!
Niet altijd alleen maar gemakkelijk en met een lach.
Best persoonlijk om dit zo neer te zetten, ook weer 'onveilig' misschien.
Maar dit is zeker ook een stukje van mijn leven, wat verder msischien altijd leuk en gezellig lijkt.
Ik zie mijzelf heel erg terug in mijn meiden.
Oudste lijkt soms qua gevoel, beleving, angsten zó op mij.
Soms dat ik er tranen van in mijn ogen krijg en mijn hart gewoon zeer doet.
Omdat ik mijzelf dan weer zie met alle twijfels...
Maar ook het meisje wat zó vrolijk kon zijn, het wel wilde schreeuwen en zingen hoe blij ik was.
Maar wat voelde soms anders te zijn dan 'de rest' en maar gewoon 'gewoon' ging doen.
Mij zo kon aanpassen dat het zelfs gewoon natuurlijk leek, ik erzelf bijna in ging geloven dat IK dat was!
Ik zie nu mijn eigen meisje (en dus ook weer het meisje van vroeger )die heel erg kan genieten van dingen maar ook vreselijk verdrietig en verontwaardigd zijn.
Kon (en kan) absoluut niet tegen onrecht.
Maar ik kleurde mij net als de rest, probeerde maar nét zo te zijn.
Dat was vast beter,leuk en vooral gemakkelijk.
Het was voor allemaal niet altijd gemakkelijk.
Ik ben zo blij en dankbaar dat ik moeder mocht worden, moeder van deze meisjes.
Dat ik ze begrijp, voel wat ze voelen en ik hoop zo dat ze zichzelf kunnen zijn en blijven.
Ik geniet ervan dat ze kunnen zeggen waar ze blij van worden, kunnen zeggen wat ze verdrietig maakt.
Gewoon zomaar een blije sprong kunnen maken.
en soms je boze bui kan hebben waar niemand iets van lijkt te snappen.....ik soms ook niet gelijk een oplossing weet hoor.
Iemand kan helpen die je in je hart hebt gesloten, je hart altijd mag volgen (ook al vindt iedereen het onzin!)
Geen schaamte of je aanpassen...
Je bent mooi zoals je bent!
Tijdens het opruimen en verbouwen van de zolder (werkkamer gaat naar zolder en oude werkkamer wordt dus babykamer)kwam ik dozen met mijn jeugd tegen, spulletjes uit mijn oude kamer, boekjes, prulletjes.
maar oh zo waardevol!!
Ik kwam weer tegen wie ik was, schriften met verhalen, ik werd verdrietig en blij toe ik alles zag.
Ik zag het verdriet, de worsteling en vooral veel eenzaamheid.
Ik leek altijd een vrolijk, enthousiast blij meisje met vriendjes /vriendinnetjes.
Maar soms leek het een dubbelleven.
Later werd er zoveel duidelijk!
Elke keer als ik deze momenten heb beloof ik mij en man ook dit keer plechtig alles maar eens op te schijven, alles misschien een plekje proberen te geven hoe dan ook...
Ik ben best een beetje van ' dat fixen we zelf allemaal ' wel maar gewoon alles eens opschijven voor mijzelf zou misschien wel eens goed zijn.
Misschien een beetje een zwaar verhaal wat jullie niet zo van mij gewend zijn ( en ik ga waarschijnlijk nog tig keer twijfelen of ik het wel of juist niet ga plaatsen) maar POEH....het lucht nu al op:-
.JPG)
