Tja....ik kan natuurlijk alle mooie en leuke dingen plaatsen.
Die zijn er gelukkig genoeg.
Vooral als ik naar ons gezin kijk word ik blij.
We snappen elkaar, we hebben het fijn samen.
Ik ben blij dat we eerlijk tegen elkaar kunnen zijn, de zorgen aan elkaar kunnen vertellen.
Kunnen lachen en kunnen huilen.
Voor mij is het erg belangrijk om de mooie dingen, de knipogen die van boven komen nog eens goed te bekijken, de mooie momenten los van de drukte nog eens extra te koesteren door ze op mijn blog te zetten.
Maar het is niet altijd zonneschijn.
Misschien zit niemand hier op te wachten, ik weet geen eens of ik het zelf nou wel met het plaatsen van dit warrige berichtje eens ben maar toch....
Al is het alleen maar om te laten zien dat het overal niet altijd leuk en zonnig is.
Het is soms zo moeilijk om een balans te vinden wie ik zelf nou ben, wat ik wil én kan doen en wat anderen van mij verwachten.
Misschien is het wel wat ik dénk wat anderen van mij verwachten.
Het maakt me onrustig, verdrietig en soms redelijk wanhopig.
Wat vind ik het vervelend dat ik nu op mijn 31ste nog veel te veel een pleaser ben, iedereen gelukkig wil maken.
Wat is het vreselijk vermoeiend om én een fijne dochter, en een lieve zus, schoondochter en vriendin te zijn en sommige mensen het je zó moeilijk maken.
Het is geloof ik tijd om het roer maar eens om te gooien.
Dit álles tegelijk lukt mij niet meer.
De vrouw kunnen zijn van mijn man, de moeder te kunnen zijn voor onze drie dochters is té belangrijk!
Dus tijd voor RUST
Tijd om na te denken
Tijd om weer op te laden
Tijd om in te zien wat écht belangrijk is.
Tijd om voor mijn lichaam te zorgen.
De grote vraag HOE? daar kom ik met de TIJD vast achter;-)
