Een aantal weken voor de bevalling van jongste kwamen zijn we verhuist.
Het plan was om heel veel zelf te doen( lees..eigenlijk alles!).
Man is dus maanden druk geweest met ons nieuwe huis.
De haast werd steeds groter met de steeds dikker wordende buik!
Zou het gaan lukken?
Hij heeft super veel werk verricht! Kwam vaak snel even thuis om te eten.
en werkte soms tot na twaalfen door.
Dat alles om ons 'nestje' klaar te maken.
En tjonge wát is dat dan ineens belangrijk voor de moeder in spé :-)
Oudste kwam 3 weken te vroeg dus het kon allemaal elk moment gebeuren.
Zonder werkende telefoon, internet en tv zijn we verhuist.
Met peertjes hier en daar en veel andere veel minder fijne zaken ha,ha
Met een flinke bekkeninstabiliteit en een rolstoel in de gang.
Flink balen dus, heel anders dan dat ik het mij had voorgesteld.
Niets voor de ramen en allerlei kleine en grote klussen die nog gedaan moesten worden.
Zelf baalde ik zó dat ik niets kon doen.
Niet heerlijk het kamertje kon afmaken, alles kon uitpakken en schoonmaken.
Het heeft heel wat moeite en strubbeling gekost om mijn oude 'ik' even los te moeten laten.
In ieder geval zo voelde dat!
Na eerst die ene GROTE klus geklaard te hebben was de klus energie bij man natuurlijk wel een beetje weg.
Maar hij ging steeds door, soms wat sneller soms een tandje lager.
Nu wordt het lijstje gelukkig steeds weer kleiner.
Van alles hebben we kunnen afstrepen met dank aan kluspapa (zoals hij al door oudste genoemd wordt).
Oudste klust al vanaf jongs af aan mee.
Toen ze nét 1 was begon het al.
Papa heeft daar zo'n geduld mee, alles mag ze bijna doen.
Verzinken van schroefjes..
Afkleuren (aftekenen) boren, niets is te gek!
Daar geniet ik dan weer van!
Madelief op vakantie (zomer 2008)
juni 2011
Oud wordt weer nieuw.
Alles ziet er met een likje verf weer héél ander uit.
Hond geniet er ook van!
Gezellig zo samen bezig zijn.
Toch kijk ik uit naar een tijd dat we alle grote klussen hebben gehad.....oef!
